2 weken

Ghana deel 2

De eerste 2 weken zitten er op. De start was heftig. De dagen daarna veel verschillende dingen gezien.

De zorg in Ghana is anders. Tot 2009 was er een goed werkend verzekeringssysteem. Hierna, toen er een nieuwe regering kwam is alles weer ingestort. Je kon je verzekeren voor 30 cedi’s ( 1 = 20 cent) Je kinderen, ongeacht aantal werden meeverzekerd voor 5 cedi’s meer. Nu is dat niet meer, de rekeningen aan de ziekenhuizen werden niet betaald, duurde vaak 2 jaar en dan werd er slechts 30% betaald. Hierdoor hebben de ziekenhuizen gezegd dat ze direct geld willen zien. Een aantal voorbeelden:

Zuurstof kost per uur 15 cedi ongeacht het aantal liters, voor kinderen kost het 7 cedi ongeacht het aantal liter.
Een venflon 2 cedi
Een paar handschoenen onsteriel 2 cedi
Steriel handschoenen per paar 3 cedi
Toedieningssysteem 2 cedi
Een katheter 4 cedi
Röntgen 50 cedi
ECG 55 cedi

Het is voorgekomen dat er na 2 uur de zuurstof door familie wordt dichtgezet omdat er geen geld voor is. Ook worden patiënten niet onderzocht en dan bedoel ik, ct, röntgen, bloed onderzoek, omdat daar geen geld voor is. Wat dan ook nog anders is, is dat mensen met een bewezen TB de behandeling hiervoor gratis krijgen, net als medicatie die gebruikt wordt voor HIV positieven. De test om dit te bevestigen, in het geval van tb een longfoto en een sputumkweek moeten eerst zelf worden betaald, dus geen geld, dan geen behandeling. Dit resulteerde afgelopen week in het volgende, er lag een vrouw op de seh opname, een soort kort verblijf waar men normaal maximaal 24 uur verblijft. Deze vrouw lag er al drie dagen, ze had een potje op recept gekregen om haar sputum op te vangen, ook voor dit potje moet je betalen. Omdat de familie de kosten voor sputum onderzoek niet kon of wilde betalen lag het potje inclusief sputum al drie dagen onder haar dekentje van haar bed. Na nogmaals uitleggen en een nieuw potje is het onderzoek dan toch ingezet.
Ook voor het maken van een ecg moet worden betaald. Ze krijgen een order van een arts mee, ze moeten hiermee naar de administratie waar het bedrag, 55 cedi moet worden voldaan. Met het bonnetje komen ze naar de eerste hulp, daar staat het enige ecg apparaat van het ziekenhuis. Ik maak veel ecg’s, dit nadat ik uitleg had gegeven dat dit apparaat ook iedere dag moet worden schoongemaakt. Het is een redelijk apparaat wat voor de kenners, nog werkt met blauwe balletjes.

Wat is er zoal in de afgelopen weken allemaal gebeurd op de eerste hulp;
Op je werk komen en een man dood in de hoek vinden, hij moest alleen nog dood verklaart worden door de arts en als de familie de rekening had voldaan dan mocht hij naar het mortuarium overgebracht worden.
Meerdere mensen van jong tot oud met een erg hoge bloeddruk; 250/150 is geen uitzondering. En het jongste meisje met deze klacht was 16.
Veel volwassenen en kinderen gezien met malaria. Ze krijgen hiervoor hun medicatie via een infuus en worden vaak opgenomen. Ook krijgen ze bijna allemaal bloedtransfusies.

Sikkelcelanemie, een ziekte die bij bepaalde rassen voorkomt waarbij mensen erg veel pijn kunnen hebben, en helaas als je dus je pijnmedicatie niet kunt betalen dan krijg je niets. Wat er gebeurde was een jongetje met veel pijn, hij moest wat krijgen tegen de pijn. Zijn moeder is uren weggeweest om het geld van familie te gaan lenen voordat ze dit kon kopen en daarna kon ik het pas toedienen. Het jongetje had veel pijn en moest een tweede infuus krijgen, dit wilde hij niet omdat dat de vorige keer zoveel pijn had gedaan. Hij werd door zijn moeder geslagen en uiteindelijk gedwongen door een verpleegkundige.
‘s morgens bij binnenkomst ligt er een man die had een auto ongeluk gehad, hij zou met zijn buik op de stoel voor hem zijn geklapt, volgens zijn zeggen droeg hij een gordel wat ik in twijfel trok. Er waren geen striemen van de gordel zichtbaar. En na twee weken in verschillende taxi’s gezeten te hebben weet ik dat de meeste auto’s geen gordels hebben. De man had een gespannen en gezwollen buik. Hij had eenmaal bloed gebraakt, volgens verpleegkundige zeker een halve liter. Hij had 1 infuus, geen zuurstof en er waren geen foto’s of echo gemaakt. Dit kan namelijk niet ‘s nachts. Alleen tussen 09:30 en 14 uur van maandag tot en met vrijdag. De chirurg was wel even geweest en had besloten dat deze man geopereerd moest worden. Hij moest naar de afdeling en nog een urine katheter krijgen. Dit stond al in zijn dossier vanaf 03.30 uur, het was nu 8 uur en dit was nog niet gedaan. Na het betalen van de rekening en het ophalen en betalen van de benodigdheden op de operatie kamer, zoals infuusvloeistof en antibiotica mocht hij naar de afdeling. Hij moest naar de vierde etage, en de lift, die deed het niet, dus ging meneer op een stretcher de trappen op, zonder bewaking zonder zuurstof. We hebben niet meer gehoord of hij het heeft overleefd, we vermoeden van niet.
Afgelopen maandag een drukke dag, er was een feestdag, Ghana bestaat 60 jaar. De poliklinieken zijn dan dicht. Ik heb veel kinderen gezien, vooral met buikpijnen en malaria. Een kindje van 1 jaar en een kindje van 4 jaar een infuus gegeven. Was een uitdaging kan ik zeggen!
En afgelopen vrijdag een kindje dat een allergische reactie had gehad op medicatie. De medicatie was niet gestopt, het kindje zat onder de blaren en was hiervoor behandeld met een soort verf. Het kindje werd binnen gebracht en toen ik wegging om half drie lag het er nog. Nog niets gedaan, alles vanwege geld. Ook was er een man met algehele malaise, hij had een pols van 44/min, de dokter wilde gelijk atropine geven. Ze had de man verder nog niet onderzocht. Ik keek twijfelachtig, het is lastig als je weet dat dingen thuis anders gaan. Ik vertelde dat ik eerst wat onderzoek zou willen, er was nog geen bloeddruk of pols gemeten en een ecg al helemaal niet. Uiteindelijk lag ook deze man er nog toen ik wegging. Maar ik had hem inmiddels wel aan een 3 afleiding op de monitor kunnen leggen. Het bleek namelijk dat er een defibrillator stond waar ook een monitor functie op zit en die werkt nog!
Kortom een hoop gezien en gedaan!
Deze keer ook wat foto’s bij mijn blog!

Liefs, Nicoline