Deel 3

Deel 3 reisverslag Sierra Leone

Even een beetje medisch!
Er komen hier veel ziekten voor die je in NL bijna niet ziet of zelfs helemaal niet ziet.

Felix is 35 jaar. Heeft Tb waarvoor hij wordt behandeld. Hij heeft ook HIV maar dat mag niemand weten, ook zijn vrouw niet. Hij komt binnen vanwege toenemende benauwdheid. Hij wordt behandeld voor een longontsteking. Zijn vrouw heeft op haar telefoon een foto van de longen staan die drie a vier weken geleden is genomen. Hierop is een klaplong te zien. En mogelijk vocht aan dezelfde zijde. Met deze klachten is hij toen naar een ander ziekenhuis geweest en hier hebben ze niets gedaan. Er is gisteren weer een long foto gemaakt. Het ziet er iets anders uit dan de eerste foto. De klaplong is er natuurlijk nog steeds en het lijkt erop dat het vocht is ingekapseld. Er is hier geen vacuüm systeem dus er is niets wat we nu kunnen doen. Een drain zal niet aflopen daarvoor is het letsel te oud. Er wordt hem uitgelegd dat hij met 1 long op zich goed kan leven. Hij moet wel oefenen met lichaamsbeweging omdat zijn lichaam hieraan zal moeten wennen.
Hij klaagt veel over hoofdpijn. Een ct scan kunnen we niet maken. Het is nu de vraag waar de hoofdpijn vandaan komt. Is het wennen van het lichaam? Hij kan de klacht hebben die lijkt op hoogte ziekten. Alsof je hoog in de bergen bent en de eerste dagen moet wennen aan de ijle lucht. Of is er, met alle ziekten die hij heeft, meer aan de hand?
Een week later in de middag blijft hij klagen over de erge hoofdpijn, hij heeft slecht geslapen.
Zijn bloedruk stijgt, als hij dan eindelijk in slaap valt veranderd zijn ademhaling. Een uur later is hij niet meer wakker te krijgen en snel hierna komt hij te overlijden.
Zijn lichaam wordt meegenomen door de familie. Ook nu is er nog steeds niemand die aan zijn vrouw verteld dat hij HIV positief was. De familie is al weg als ik hoor dat hij is overleden. Ook ik heb dus geen mogelijkheid meer om met zijn vrouw te praten.

Een vrouw van 40 wordt opgenomen met malaria. Ze heeft hierbij ook nog een urineweginfectie, vermoedelijk een ontsteking aan haar baarmoeder en ze heeft ook syfilis. Ze krijgt diverse antibiotica en verlaat na een paar dagen het ziekenhuis. Ook in dit geval wordt de partner niet getest.

Malaria in combinatie met bloedarmoede zie je hier bijna dagelijks. Veel vrouwen blijken ook nog zwanger hierbij.

Ibrahim wordt opgenomen, dit is het vierde ziekenhuis waar hij komt. Hij is elf jaar oud, weegt 19,5 kg.
Door een van de CHO’s wordt hij behandeld voor schurft. We horen dit tijdens de overdracht in de ochtend. Mocht het schurft zijn dan wil je hem niet op een 8 persoons zaal hebben maar in isolatie. Dr Amber gaat kijken en komt geschokt weer terug. Het kind is duidelijk ondervoed. Afgaande op het verhaal van zijn vader is het met darmklachten begonnen.
Hij krijgt antibiotica voorgeschreven, vitamines en plumpy nut, een mix van pindakaas met olie en poedermelk aangevuld met vitamines. 1 zakje is 500 kcal
Die dag vertrekt dr Amber met haar collega Erika weer naar huis. Het is het begin van de avond als ik een kind enorm hoor gillen. Ik kijk naar beneden, ik zit op de derde etage en kijk voor een gedeelte uit op de tweede. Ibrahim gilt het uit, hij lijkt zijn huis eraf te willen trekken. Ik ga naar beneden en vraag aan de verpleegkundige die werkt wat er aan de hand is. Hij wordt door een familie lid ingesmeerd met een middel tegen schurft. Ik zeg haar dit niet te doen. Hij heeft geen schurft. Hij is dusdanig ondervoed dat zijn huid loslaat.
De aankomende dagen geef ik hem in de ochtend te eten, Rijst met vis. Hij heeft zelf alleen geld gekregen van zijn vader voor rijst, maar dat is niet genoeg in zijn toestand. Zijn moeder blijkt te zijn overleden, hij heeft nog wel een zus maar die komt in de middag en papa moet werken. Ik help hem met douchen en smeer hem in met bodylotion. Hij merkt uiteindelijk dat door te wassen, wat hij eigenlijk niet wil, de jeuk minder wordt. Hij komt dus uiteindelijk gewoon vragen of ik hem wil helpen met douchen. In de eerste week komt hij anderhalve kilo aan.

Lessen geven.
Ik heb lessen gegeven over het berekenen van druppelsnelheden. Dit gaat ze eigenlijk boven de pet dus ik heb een klein lijstje gemaakt met druppels in 10 seconden voor de meest voorkomende orders.
Ook heb ik lessen gegeven over het schrijven van de verpleegkundige status. Dat doen ze niet. Dus 11 van de 15 verpleegkundigen hebben een officiële waarschuwing gekregen. Het excuus is voornamelijk, we hebben het zo druk. Er is geen tijd voor. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ze het toch moeten doen. Een hoop gezucht en gesteun dus Martha gaat het nog wel moeilijk krijgen om te zorgen dat ze elke dienst iets schrijven.
Door het overlijden van Erdi is de strenge hand in het ziekenhuis eigenlijk verdwenen. Erdi deed erg veel, ook in haar eigen tijd. Ze hield de statistieken bij, maakte lijsten voor diensten, controleerde de betalingen van patiënten. Ze hield ook in de gaten dat niet zomaar iedereen onder de liefdadigheid viel (dus niet hoefde te betalen) Nu, inmiddels 2 maanden later wordt dat zichtbaar. Dr Abd wordt strenger en gaat nu dingen veranderen.

Materialen en medicijnen.
Er is veel materiaal, ook veel wat hier nooit gebruikt wordt. Vooral de Amerikanen hebben veel spullen opgestuurd/meegenomen die hier niet gebruikt worden, materiaal voor scopie en bijvoorbeeld. En weggooien doen ze niet want je weet nooit waarvoor je het kunt gebruiken. Medicijnen zijn veelal over de datum. Ook hechtmateriaal is soms jaren over de datum en wordt nog steeds gebruikt. De regel voor medicijnen is eigenlijk dat het maximaal een half jaar over de datum mag zijn en anders wordt weggegooid. Maar je raad het al, ook dit blijft staan, want als je niets anders hebt dan geef je dit toch maar uit misschien doet het nog iets.
Samen met Ruurd heb ik al veel weggegooid. Medicijnen halen we allemaal uit de strips en doen we in water, dit spoelen we door het toilet. Als je het buiten bij het vuil zet wordt het er namelijk uit gehaald en alsnog verkocht op de markt!

Voor mij hier nu nog 1 week voordat ik weer naar huis ga. De tijd vliegt. Als ik thuis ben zal ik nog wat extra foto’s toevoegen.

Liefs, Nicoline (nikki nikki zoals ze hier zeggen)