Regen in Senegal

Regen in senegal
Het is woensdag ochtend zes uur en ik ben wakker. Het is warm in de hut, ventilatie bij het bed is er niet alleen in het plafond zit een rooster, en we slapen hier met 8 meiden, er zouden er nog 4 bij kunnen….Ik ga mijn bed uit en ga douchen, heerlijk even fris voor zolang het duurt. Na het douchen loop ik naar het helidek ( daar waar de heli land!) Het is nog donker buiten, slechts een handje vol mensen is wakker, 2 zijn er al aan het sporten , nu is het nog koel…..28 graden of zo! Een mooi moment om even naar huis te bellen om te laten weten dat ik goed ben aangekomen. En om te vertellen dat ik vandaag met het team alweer gelijk door moet. We gaan met de ambu’s naar een kazerne 42 km verderop omdat daar 4 dagen later de oefening gaat beginnen. Na het ontbijt hebben we weer een briefing. Die gaat over de reis naar de kazerne. We gaan met 19 voertuigen met politie begeleiding. Een route kaart….die hebben we eigenlijk niet. Het is een kaartje met daarop een hoofdweg en dat is het wel zo’n beetje. Ik zit in mijn ambu, die nr 16 heeft gekregen, samen met Daan de chauffeur. Om 12 uur vertrekken we, dus om 11:15 uur is het tijd voor het middag eten, blauwe hap want het is woensdag! Het is 12 uur, we worden opgelijnd en de politie is er. We kunnen gaan rijden. We rijden de poort uit, het is een enorme drukte, we zijn dan ook nog geen 100 meter verder voordat ik het voortuig voor ons hoor zeggen dat ze het voortuig voor hun niet meer in zicht hebben….De communicatie verloopt niet heel goed. Over de headset hoor ik het ene voertuig wel maar de meeste niet. We blijven het voertuig voor ons volgen. Maar al snel blijkt dat we verkeerd zitten. In het achterste voertuig zit iemand uit Senegal, hij kent de weg. Hij gaat voorop rijden en wij volgen. Al snel vinden we de rest van het konvooi en kunnen door. Het gaat niet heel snel maar we komen vooruit. Op een rotonde, ook hier zijn er veel, zien we het voertuig achterons, een vrachtwagen ineens stoppen, ik roep stop stop stop over de set maar volgens mij hoort niemand ons. Voor ons rijden ze door. Na een paar minuten komen de voertuigen van achter de vrachtwagen naar ons toe. De vracht wagen blijft achter met een voertuig met monteurs. Wij zoeken het konvooi weer op. Na twee uur rijden ( in totaal) stoppen we langs de kant van de weg. Een voertuig met rupsbanden heeft problemen, we moeten wachten op de monteurs en de vrachtwagen. Ik vraag aan een Engelsman die mee rijdt en het gebied goed kent waar we zitten, op de kaart wijst hij het eerste plaatsje aan wat nog langs de kust ligt voordat we noordelijk gaan rijden , het land in. We hebben een kilometer o f 20 gereden, we zitten dus op de helft…Na een drie kwartier kunnen we weer verder. Na vier uur rijden zijn we er. Nu moeten we nog uitladen en het bme (ons kleine ziekenhuisje) op gaan zetten, want we moeten hierin ook slapen! Het is acht uur ’s avonds als de tent staan en onze bedjes opgemaakt kunnen worden. Nu een hapje eten. De komende negen dagen eten we rantsoenen, vanavond is dat spinazie met vleesballetjes. Na het eten de klamboe opzetten, deze komt op de stretcher te staan, en daarin een kussen en een lakentje. Ik slaap op een opblaasmatje.
Ik heb prima geslapen, was wel blij met mijn oordoppen want de aggregaat maakt veel lawaai. Het wordt weer een drukke dag. Ons kleine ziekenhuisje moet worden ingericht. We zijn hier bijna de hele dag mee bezig. Ook helpen we nog met het uitladen van munitie. Deze dag heeft ook het eerste incident. Het konvooi wat naar ons onderweg is komt in de lucht, de politieagent die het konvooi begeleid is van zijn motorfiets af gereden. De dader is doorgerede. Een van de ambu’s gaat er naartoe. Het blijkt dat iemand wilde inhalen en daarbij tegen de agent is aangereden. Hij is vervolgens tegen een van onze voertuigen aan geklapt. De agent is al afgevoerd als mijn collega’s ter plaatse komen. Verder is er blikschade en valt het allemaal mee. Behalve dan de administratie, wat het voertuig van ons wat is beschadigd is een gehuurde auto…. Deze avond eten we hete kip. Ook deze is goed te eten. Op het moment dat ik lekker op tijd wil gaan liggen komt de kapitein met de mededeling dat er wacht gelopen moet worden bij de munitie. De mensen die dat gisteren hebben gedaan werden vanmorgen bedankt en konden terug naar het schip…niet zo’n handig e actie maar goed. Ik loop de wacht van 10 tot 11 dat valt dus reuze mee. Ieder van ons hoeft maar 1 uurtje dus het is goed te doen.
Het is inmiddels vrijdag de 13de. Ik heb mijn ambu, die ook als opslag is gebruikt, gereed gemaakt. Morgen komt de groep, zo’n 330 man voor de oefening aan land en moeten we dus gereed zijn voor gewonden. De dokter en mijn chauffeur zijn naar de schietbaan, zo’n 8 km verder op om te kijken hoe het eruit ziet en hoe de weg ernaartoe is, we schijnen 200 meter van de baan af te staan. Een mooi moment om mijn leerboek te pakken en alvast te beginnen met de studie. Vandaag kunnen we nog een beetje rustig aan doen. Als de dokter terug komt heeft hij een huisdier meegenomen! Een kleine kameleon die op de weg zat. We noemen hem George, naar de zanger boy george vanwege het liedje wat hij heeft gezongen! Er rennen direct 2 mannen het hoge gras in om sprinkhanen en krekels voor hem te vangen. Binnen 1 minuut zijn ze terug, ze hebben er twee! George krijgt een kartonnen doos met wat gras en de sprinkhaan en de krekel! Heel lang heeft hij hier niet ingezeten, we hebben hem na een kleine foto sessie vrijgelaten! Op het menu voor mij staat vandaag hachee! Ook deze is prima te eten.
Zaterdag 14 september. Er komen vandaag meerdere voertuigen met spullen en mensen. We zaten eerst met een man of 40 maar vandaag is het gedaan met de rust. Het weer is goed, lichte bewolking dus ook niet zo warm. Na het ontbijt, wat bestaat uit 3 crackers met jam en een bakje koffie, hebben we en lesje. Wat doen we met een gewonde, we doorlopen het abc protocol wat we daarvoor hebben. Na de les geef ik een korte uitleg over een van de apparaten waar we mee werken. Verder hebben we een toilet voor mensen met diarree aangewezen, dit om te voorkomen dat iedereen aan de diarree raakt. Ook hebben we bij de toiletten pompjes met handenalcohol opgehangen zodat iedereen zijn handen kan wassen, want ja stromend water dat hebben we hier niet. Tenminste…. (toen wist ik het programma van morgen nog niet!!) Vandaag kiezen wat ik ga eten, de keuze is spinazie, hete kip of hachee, want meer is er niet. Dus spinazie is het voor vanavond. Na de avond briefing, waar de dokter heengaat horen we dat er 1 ambu team morgen ochtend om half zes vertrekt naar de schietbaan. Dat ben ik, dus ik moet om vijf uur op. Een goede reden om even na negen uur naar mijn bedje te gaan. Ik zet de wekker op mijn diensttelefoon en ga slapen…..

Zondag 15 september 3 uur ’s nachts…mijn telefoon gaat…#$#@&!...die staat nog op Nederlandse tijd, een geluk heb ik dan…ik kan nog twee uurtjes slapen. Enige tijd later begint het te regenen, een heerlijk geluid als je droog in je tent ligt. Het regent niet lang een paar minuten maar dan is het weer droog, voor even dan want daarna regent het een minuut of 10 wat harder. Echt heerlijk!!! De wekker gaat, ik moet opstaan. Ik rits mijn klamboe open en zet mijn voetjes op de grond,mmm, natte voeten. Ik heb mijn headlight op en zie dat het grondzeil nat is. Ik hoor mijn buurman, mijn ambu chauffeur Daan, wat mompelen, hij kan bijna zijn klamboe niet uit…een van de buislichamen van de tent ligt erop. Ik loop rond en dat moet gebukt want de hoogte van de tent is gezakt naar ongeveer 1.20 meter. In het trauma gedeelte staat ook water, en hangt de verlichting op schouderhoogte. Door de regen is de tent ingezakt. Ik zeg tegen Daan dat hij iedereen maar wakker moet maken. Een beetje gemopper komt er uit de bedjes maar al heel snel zit iedereen wat er aan de hand is en wordt actief met onder andere het tentdak omhoog te duwen, gevolg is wel dat er nog meer water in de tent komt. Maar goed het opruimen kan beginnen! Daan en ik gaan in ieder geval naar de schietbaan!  Het is nog donker als we vertrekken, we weten niet wat de regen heeft gedaan met de weg. Het valt gelukkig reuze mee, al het water is op het BME gevallen en bijna niet op de weg! Wel hebben we een klein beetje oponthoud als blijkt dat een stuk of 80 koeien hebben besloten de nacht door te brengen op de weg. Toeteren en de sirene aan van de ambu maken geen indruk. Dus een paar mannen de auto uit en dan komen langzaam de koeien in beweging met hier en daar wel wat boe geroep. We gaan naar de achterste schietbaan daar lossen we de munitie en gaan verder naar de volgende baan. Daar nog meer spullen eruit en dan kijken of onze communicatie middelen het doen…En na 2 uur proberen nog niets. En als dat niet werkt mag er niet geschoten worden. Om tien uur wordt er besloten dat het er toch geschoten mag worden, maar de communicatie doet het nog niet. Ik bel de dokter, ja je leest het goed ik bel de dokter. Met mijn mobiele telefoon bel ik de mobiele telefoon van de dokter. (nl telefoon, vanuit Senegal via nl naar een nl telefoon in Senegal! Dat werkt prima!) Ze gaan schieten. Nadat ik opgehangen heb blijken ze niet te gaan schieten, de Amerikanen en Engelsen zijn het er niet mee eens, die hebben andere regelgeving dus er wordt niet geschoten. Het is inmiddels even voor twaalf als de communicatie middelen werken en het sein komt dat er geschoten mag worden. Ondertussen regent het al bijna twee uur. We zitten dus in de ambu, lekker droog. De weg loopt langzaam vol met water maar is nog goed te berijden. Ineens beweging aan de linker kant…Een stuk of vijftien geitjes!!! En dat vind ik leuk dus ik ga de auto uit! Helaas zijn ze niet zo nieuwsgierig en blijven dus op afstand. Later wordt de schietoefening even stilgelegd ivm geiten en koeien die over de schietbaan lopen! Het blijft maar regenen de weg wordt er niet beter op. Na overleg met de dokter gaan we een stukje rijden, richting de andere baan om te kijken hoe de weg erbij ligt. De weg is niet goed maar nog wel begaanbaar. Het grootste gevaar zit op een stukje weg waar niet omgereden kan worden en waar links een stuk weg is weggeslagen en rechts geen weg meer loopt. We rijden ook nog een stuk de andere kant op, tegen onze verwachting in is de weg daar nog slechter. We komen net niet vast te zitten en besluiten daarom niet meer terug te keren naar de plek waar we eerder stonden. Dit houdt in dat het schieten daar moet stoppen, dat gaat niet leuk gevonden worden. Uiteindelijk besluiten ze op die twee banen te gaan afbreken. Ze komen lopend terug want de vrachtwagentjes waarmee ze gebracht zijn lopen vast in de modder en moeten worden gesleept. De munitie wordt gehaald met de BV een voertuig met rupsbanden wat nog wel door het terrein heen kan. Na lang wachten is iedereen terug op de verzamel plek en kunnen we terug naar het kamp. De bijgevoegde foto’s zeggen meer!!!!
Maandag 16 september. Daan en ik gaan weer naar de schietbaan. We hebben een eitje mee wat we voor het ontbijt gaan koken. De mannen hadden van de week een auto aangehouden die een hele stapel eieren in de auto had. Na wat onderhandelen hadden ze 30 eieren voor €5,- voor hier waarschijnlijk te duur maar ach! Het is nog steeds een modderpoel, en wat het weer gaat doen is niet helemaal duidelijk, een soort Piet Paulusma weersvoorspelling, het kan regenen mar de zon kan ook schijnen. Stoeltjes uitgeklapt bij de ambu een kopje koffie gezet, heerlijk! Het schieten kan snel beginnen dus het gaat al beter dan gisteren. De dag verloopt voorspoedig. Om half vijf gaan we terug richting het kamp. Onderweg zien we om ons heen donkere wolken. Aangekomen op het kamp blijkt het daar al flink te hebben geregend. Het is een nog grotere moederpoel dan toen we vanmorgen vertrokken. De weersvoorspellingen zeggen dat het de komende dagen zo blijft, eerst zon daarna regen. Waarschijnlijk moeten we alles nat in gaan pakken.
Dinsdag 17 september. Vandaag blijf ik bij de bme tent met de ambu. Er is een alternatieve schietbaan hier in de buurt die we vanaf hier prima kunnen aanrijden. Een van de mannen is vanmorgen gaan hardlopen en kwam terug met 2 stokbroden! Vandaag dus een stokbroodje met een gekookt eitje gegeten. De rantsoenen komen bij iedereen inmiddels wel zijn neus uit. Het wordt zo eentonig. Binnenkort maar kijken of ik bij de Amerikanen een rantsoen van hun kan krijgen, die zijn veel lekkerder! Heb gisteren al van een van de mannen van de verbindingsdienst een zakje gedroogde cranberry’s gekregen, hij kreeg alles wat de Amerikanen over hadden mee en had gehoord dat ik de bessen erg lekker vind. Dat was een heerlijke traktatie moet ik zeggen. Ik kijk ook al uit naar het einde van de week. Eindelijk weer groente! Fruit hebben we hier wel al is het mondjes maat, maar er is genoeg geritseld dus we hebben ook al watermeloen, mango en papaja gegeten! Aan het eind van de middag komen er weer donkere wolken. Het begint flink te regenen en al snel ontstaat er een kleine rivier voor de tent langs. De tent krijgt binnen een extra paal om te voorkomen dat hij weer doorzakt. Er is nog een ambu onderweg en we hopen dat hij zonder problemen hier kan komen. Dat is gelukkig ook zo. Ze komen laat en moe aan. Het blijft de hele avond regenen. Ik ga op tijd naar bed, de wekker gaat om 6 uur. Met adele als achtergrond muziek val ik in slaap. Ik moet er, zoals inmiddels gewoon is, zeker 2 keer uit om te plassen. Blijven liggen heeft geen zin want het regent en daarvan moet ik alleen nog maar meer plassen.
Woensdag 18 september. Weer een dag op de schietbaan. We rijden niet binnen door maar buiten om ivm de regenval en de modderpoel waar we anders doorheen moeten. Na 45 minuten zijn we er. We zijn de eerste, en het wachten kan weer beginnen. Om een uur of half acht komt er een wit busje aan rijden. Hij kan niet verder want er ligt een behoorlijke modderpoel voor hem. Hij stapt uit en begint wat te bellen. Daan en ik vermoeden dat de man brood vervoert…..En dat klopt! Ik geef Daan het een en ander uit ons rantsoen, en wat we over hadden van de laatste paar dagen, chocoladepoeder, limonadepoeder stroop, jam een stuk chocola en vraag hem of hij wil proberen er brood voor te krijgen….Ik weet dat dat gaat lukken, ze gaan gek op zoetigheid! Binnen 30 seconden heeft hij een deal!!! We krijgen 2 broden! We proberen een praatje met de man en inmiddels zijn 2 kinderen die uit de auto gekomen zijn te maken maar dat gaat moeizaam. Met mijn zeer gebrekkige Frans kan ik een klein praatje maken maar dan wordt het toch te ingewikkeld. Wat ik in ieder geval wel weet is dat deze beste man hier iedere dag langskomt tussen 7 en 9 uur. Voor morgen dus de overblijfselen van de andere rantsoenen mee om brood te halen! We hoorde ook dat ze in west Afrika met een en dezelfde munt betalen, de West-Afrikaanse frank. Dat gaan we straks aan boord uitzoeken. Dan kunnen we lokaal wat geld wisselen! Ze hebben hier trouwens liever de euro dan de dollar. Het brood is heerlijk, niet met kruidenboter maar met paté, dat zit nl ook in het rantsoen!
Donderdag 19 september. We gaan terug naar de Rotterdam vandaag. Maar eerst nog naar de schietbaan waar tot 12 uur geschoten wordt. Dan terug om te helpen afbreken. Vandaag weer brood kunnen regelen bij het bakkertje langs de schietbaan! Ik had genoeg verzamelt om 2 doosjes helemaal vol te krijgen en ik kreeg dus 4 stokbroden. 2 heb ik er gegeven aan de mannen van de verbindingsdienst, deze waren verrast en blij!!!! Toen we terug waren op het kamp was zo goed als alles al opgeruimd. We moesten ook gelijk door, terug richting Dakar. Deze keer namen we de tolweg, dat ging een stuk sneller en kost niet meer dan 3 euro. Binnen 2 uur waren we er. En toen was het wachten. Het is een hele puzzel om alle voertuigen op de juiste manier terug aan boord te krijgen. Welke voertuigen moeten er straks al eerste weer af, deze moeten als laatste aan boord! Uiteindelijk waren we om half negen aan boord. Was inleveren, tas neerzetten in het slaapverblijf en dan eten. Macaroni! Heerlijk na 8 dagen hetzelfde gegeten te hebben. En de douche was echt top! En nu zijn we voor een paar dagen aan boord. Het wordt afwachten wat de rest van het programma gaat worden……