De kliniek

Ghana de kliniek
Een week naar Akwidaa geweest. Dit is een klein vissers dorpje anderhalf uur rijden van Takoradi. Hier sliep ik bij een gezin. Ik had met een mede vrijwilliger een kamer met een bed. Het gezin bestaat uit een moeder met 5 kinderen, deze kinderen zijn volwassen. Ook zijn er 3 kleinkinderen, zij gaan naar de basisschool.
Het was heerlijk om daar te zijn. De temperatuur in de slaapkamer was erg hoog en ik heb hierdoor slecht geslapen maar het gezin was erg vriendelijk en gezellig. De kliniek is een klein kamertje waarin 2 healthworkers, mannen, hun werk doen. Er is geen arts. Dingen die er veel voorkomen zijn malaria en hypertensie, een hoge bloeddruk. De mannen behandelen de patienten op de manier die hun is verteld dit te doen. En dat is anders dan wat je ziet in Europa. Ze horen het verhaal aan, meten de temperatuur, soms de bloeddruk en doen een malaria test. Voor malaria geven ze gelijk de malaria tabletten kuur en paracetamol mee. In een van deze gevallen was een zes jarig mesje wat malaria had. Ze kreeg de tabletjes en de uitleg hierbij. Toen vroeg een van de mannen mij een injectie met diclofenac klaar te maken omdat ze ook koorts had en aan het overgeven was. Ik heb dit niet gedaan. Ik heb hem kunnen overtuigen het meisje paracetamol drank te geven, en dit bleef binnen. Hierna geprobeerd uit te leggen dat je diclofenac niet geeft tegen de koorts.
De eerste dag hebben we slechts 3 patienten gezien. De dag hierna 11 en op de woensdag hebben we een soort les gegeven over suikerziekte, hoge bloeddruk en family planning. Deze les kwam traag op gang, op zijn afrikaans zal ik maar zeggen. We zouden om 9 uur beginnen, uiteindelijke startte de les om 10.10 uur. Na de uitleg wilde Wisdom, een van de health workers, dat we van iedereeen de temperatuur meten en de bloeddruk. Ik heb gevraagd met welk doel maar dat kon hij niet zeggen, hij wilde gewoon ontdekken wie er een hoge bloeddruk had. Toen de mensen in het dorp dit in de gaten hadden werd het pas druk, de les voor 10 mensen, de controles bij meer dan 40 mensen.
Het was leuk om tussen de lokale bevolking te zijn. Wat ik minder leuk vond is dat de mensen niet worden behandeld zoals het zou moeten, medisch gezien dan. Ze vroegen mij of ik met een gewoon ooglampje even kon kijken of mevrouw staar of glaucoom had. Nu is dat soms heel duidelijk maar dit is niet de manier. Ook willen ze iedereen gelijk antibiotica geven.
Op een huisbezoek troffen we een vrouw met suikerziekte. En er is in de kliniek maar ook in de apotheek niets om dit te behandelen. De vrouw ging gelukkig de dag erna, na wat aandringen naar het ziekenhuis.
Een ochtend komt er een vrouw met haar baby van 2 weken oud. Het kindje heeft verhoging, 37.8 graden. Het is niet veel maar de moeder was ongerust. Volgens moeder had het kindje ’s avonds meer koorts. Dit kunnen ze zelf niet meten maar ze voelen de huid temperatuur van het kind. Ik wilde dat het kindje naar een ziekenhuis ging maar de healthworker gaf het kindje antibiotica in een drank vorm en stuurde het naar huis.

Een week met indrukken om niet te vergeten.
Liefs, Nicoline